Zamiast rorat – rotawirus ;)

Rora... rota... no tak wyszło, że jednak Pan Bóg budził mnie w nocy za pomocą innych środków :P

Po dwóch dniach totalnej masakry czuję się jakbym (dosłownie) zmartwychwstawała :P Dawno nie miałam takiego odjazdu.

Nawet na mszy dziś nie byłam i nie będę, tylko sobie grzecznie obejrzę na youtube... choć to jak lizanie cukierka przez papierek.

I w tym miejscu będzie niesamowicie nudne i przewidywane u mnie stwierdzenie, że jednak to był dobry czas i potrzebny.

W ogóle sporo się dzieje ostatnio trudnych (takich naprawdę trudnych po ludzku) rzeczy. I też mam nadzieję, że coś dobrego z nich wyjdzie. Na przykład to, że modlimy się za ludzi, którzy nas krzywdzą. Albo cierpiąc myślimy o tych, którzy też cierpią, nawet bardziej.

Nie jest łatwo nie poddać się zwątpieniu i po raz kolejny zapalać adwentową świecę. Nie jest łatwo wstać rano, by przeżyć kolejny taki-sam-dzień wypełniony obowiązkami i trudnymi, bo powtarzalnymi czynnościami o krótkim terminie ważności (bo po sprzątaniu czasem nie ma śladu już kilka minut później)..

Ktoś mi jakiś czas temu napisał tu złośliwy komentarz, że piszę tu o książkach, a nie o dzieciach i że co ze mnie za matka. No cóż, kiedy życie kręci się wokół domu i dzieci, a książki są tylko odskocznią, to mając te kilkanaście minut na szybki zapis bloga, chciałoby się pomyśleć o czymś nie związanym z domem (zresztą wielu z Was prosiło o te książkowe nowinki) :P Ci, którzy mają serce we właściwym miejscu, zrozumieją. A takie atakujące komentarze będę usuwane, zgodnie z prośbą bliskiej mi osoby, by nie zaśmiecać tej przestrzeni słowami frustratów.

Ale ten wpis będzie nieco inny, bo naprawdę jestem teraz tym bardziej wdzięczna za cały ten domowy sajgon i fakt, że mimo przeciwności mogę myśleć o miłych rzeczach, takich jak: co ugotować, żeby wszystkim smakowało, z kim zagrać w jaką planszówkę, co poczytać maluchom... I przed snem przyjmować pielgrzymki ludzi chcących się jeszcze "podobranocować", czyli po raz enty uściskać na dobranoc.

W domu pełnym bliskich ludzi zasypia się łatwiej.

I tak jakoś wyszło, że choć "Górę świątecznych cudów" pisałam dwa lata temu, to tegoroczny adwent mamy bardzo podobny i pełen zakrętów. Pozostaje czekać na cud Bożego Narodzenia. Bo on przyjdzie.

Po każdej nocy wychodzi słońce...