Najpiękniejsza noc w roku.

Gdy minął szabat, Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, i Salome nakupiły wonności, żeby pójść namaścić Jezusa. Wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia przyszły do grobu, gdy słońce wzeszło. A mówiły między sobą: «Kto nam odsunie kamień z wejścia do grobu?» Gdy jednak spojrzały, zauważyły, że kamień został już odsunięty, a był bardzo duży. Weszły więc do grobu i ujrzały młodzieńca, siedzącego po prawej stronie, ubranego w białą szatę; i bardzo się przestraszyły. Lecz on rzekł do nich: «Nie bójcie się! Szukacie Jezusa z Nazaretu, ukrzyżowanego; powstał, nie ma Go tu. Oto miejsce, gdzie Go złożyli. A idźcie, powiedzcie Jego uczniom i Piotrowi: „Podąża przed wami do Galilei, tam Go ujrzycie, jak wam powiedział”». (Mk 16, 1-7)

Tak bardzo tęskniły, że poszły z samego rana, choć wiadomo było, że kamień jest bardzo ciężki. Kochały i zobaczyły najniezwyklejszą rzecz na świecie. Nie ma Go w grobie. Zmartwychwstał.

My też zobaczyliśmy pusty grób. Choć sobota była trudna, rozgardiasz od rana do wieczora. Dużo pracy w kuchni, malowanie pisanek, obierki walające się wszędzie, gdy dzieci pomagały. Sterylnie na pewno nie było, cicho też nie.

Potem rejs z koszyczkami do kościoła. Chyba tylko my mieliśmy pisanki pomalowane na ciemne kolory, z wymalowanymi piratami i potworami. W kościele Rafał wyjął kiełbasę z koszyka i udawał, że to telefon, zanim na niego fuknęłam. Uklęknęliśmy na chwilę przed ukwieconym grobem, choć ciężko mi było się modlić, słysząc jęki ("Jestem głodnaaa", "Mamooo, kiedy zrobimy obiad?"). 

Ale potem radość szykowania się na Paschę, chłopcy w garniturach i dziewczynki w pięknych sukienkach. My też jak na wesele. Bo w sumie to najlepsze wesele na świecie. Rano, gdy już można powiedzieć: "Chrystus zmartwychwstał" i zaśpiewać "Alleluja" przed ewangelią.

Najpiękniejsza noc w roku. 

Gabryś wytrwał aż do rana, młodsi podsypiali trochę, ale generalnie też byli uważni. Nad ranem mega szczęśliwi zjedliśmy razem z bliskimi uroczyste śniadanie wielkanocne. Dziś stwierdziłam, ze dzieciaki mają szczęście, mając doświadczenie Paschy. Gdy byłam w ich wieku, to lubiłam Boże Narodzenie, ale Wielkanoc kojarzyła mi się ze smutkiem i krzyżem, z poczuciem winy. A dzieci wiedzą, że Bóg to zrobił z miłości, a nie złości na nas. Że otworzył nam niebo, żebyśmy mogli znowu być z nim, żyć wiecznie i szczęśliwie, tak jak to zaplanował dla nas od początku. Że to jest noc, która nadaje życiu sens, przywraca radość i nadzieję. Pięknie mieć Boga, który jak zakochany szaleniec zrobi dla człowieka wszystko. Trzeba go tylko wpuścić do swojego życia, przestać się bronić i uciekać.

Już nie możemy się doczekać kolejnej Paschy :) I tej niekończącej się, po drugiej stronie.

Chrystus zmartwychwstał! Śmierć przegrała.

(źródło)