Americano!

Fotka z netu ;)

Nie zamierzałam pisać tak szybko, ale trudno nie usiąść na chwilę do komputera, kiedy dzieją się takie rzeczy!

Wczoraj wieczorem jadłam spokojnie kolację, kiedy z góry zawołał nagle Gabryś.

"Wybrali!!!"

Rzuciliśmy wszystko i popędziliśmy oglądać wszystko na żywo w internecie.

Anię i Miśka mało szlag nie trafił, bo chcieli bajkę, a tu cała rodzina tkwi przed ekranem i przez prawie godzinę ogląda jakiś plac pełen ludzi i facetów w kolorowych gaciach.

"No kieeeedy wyjdzie ten papiez??? Mi się nuuudziii..."

W końcu wyszedł. Normalny, wzruszony. Przypomniało mi się zdjęcie Wojtyły z tamtego pamiętnego październikowego dnia. Nie było mnie jeszcze na świecie, ale...

Kurcze no, cieszę się. Że nie wybrali nikogo o skrajnych poglądach, tylko prostego człowieka, który – zdaje się – chce po prostu żyć ewangelią. I będzie pamiętał o wszystkich, a nie tylko "swoich". Ujęła mnie jego postawa. I to, że był misjonarzem i zna życie. Nie tylko to tutaj, w Europie.

Fajnie jest być świadkiem takich wydarzeń. W takich momentach wydaje się, że to jest właśnie nasz Tabor. Chwila światła i bycia bliżej nieba, chociaż na dole nadal bywa ciemno i trudno.

A już za tydzień – egzaminy! Trzymajcie kciuki i pomódlcie się za ósme klasy. Dla nas to pierwszy raz, pierwszy z sześciu. Stresik!

No i maturzystom życzę też powodzenia. To jeszcze przed nami ;)

Chociaż kiedy idę Plantami i widzę kwitnące kasztany, to przypomina mi się moja matura. Czytałam wtedy Poświatowską (swoją drogą Halina miałaby dziś... dziewięćdziesiąte urodziny!) i suszyłam kwiaty w tomiku. 21 lat minęło... i 25 od moich egzaminów ósmoklasisty.

Tyle się zmieniło. I tyle jeszcze przed nami...