Ach, ten czerwiec :)

No i piękny długi weekend za nami...

Najpierw Boże Ciało, czwartek. 3 czerwca, jak 11 lat temu... Pamiętam, byłam w szpitalu, modliłam się w kaplicy o poród naturalny, bo Gabryś mimo oksytocyny podawanej raz po raz, nie chciał się urodzić. Ale się bałam! Już po urodzeniu dowiedzieliśmy się, że było małowodzie i łożysko niewydolne. Pan Bóg naprawdę mocno się wtedy musiał o nas troszczyć, bo następnego dnia urodziłam szczęśliwie zdrowe (choć ciut małe, bo mimo donoszenia tylko 2500-gramowe) dziecko.

Każda ciąża, poród i te pierwsze miesiące po nim to walka, stres, zmaganie... Ale też doświadczanie wyjątkowej opieki. Teraz też...

Tegoroczne Boże Ciało świętowałam zupełnie inaczej. Piękny słoneczny dzień, ciepło i zielono. My w komplecie, wystrojeni. Dzieciaki podczas mszy o dziwo spokojne - bałam się, że będą się co chwilę wiercić i pytać, kiedy procesja. Bo po procesji mieli obiecane lody w Good Loodzie :P

Jakoś tak wyszło, że szliśmy zupełnie z przodu. W dodatku wypatrzyliśmy dwie znajome rodziny, jeszcze bardziej "dzietne", niż nasza, więc było rodzinnie i wesoło. A Sara załapała się nawet na koszyczek z kwiatami (którego sama nie ogarnęłam, bo płatki i tak by nam zdechły w aucie podczas jazdy - ten kościół dość daleko od nas) oraz wianek ;)

Potem długa posiadówa przy lodach w cieniu drzew, pizza u znajomych, a wieczorem - przygotowania do sobotniej eucharystii z chrztami. Mamy to szczęście, że wiele rzeczy możemy przygotować sami, pieśni, wstępy do czytań, kwiaty itd.

Piątek, 4 czerwca. Wzrusz. No co będę więcej pisać... Gabrysiu kochany, niech Cię Bóg prowadzi i strzeże od zła. Pamiętaj zawsze, że Cię bardzo kochamy :* I że jestem dumna, że mogę być mamą takiego fajnego faceta!

Sobota, 5 czerwca. Od rana przygotowania, goście, szykowanie strojów... Wieczorem chrzest Ani <3 Przy chrzcielnicy udekorowanej różowymi kwiatami, z dużą muszlą świętego Jakuba zamiast dzbanuszka do polewania główki. Z nami na pewno byli święci i aniołowie, śpiewający i cieszący się jak nie wiem co :) I może to dobrze wyszło, że dopiero teraz ten chrzest, choć pierwotnie miał być w Wielkanoc, potem w święto Zesłania Ducha Świętego... A wyszło w oktawę Bożego Ciała, gdy wokół kościołów pełno płatków pachnących kwiatów. My też spokojniejsi, bo Aneczka z małej kruszynki zamieniła się w roześmianą gwiazdeczkę...Trzymając ją nad chrzcielnicą już się nie bałam, tylko byłam wdzięczna. Ona też przystrojona w biało-kremową falbaniastą sukienkę wyglądała cudnie - tak jak powinna tego dnia ;) Jakoś tak się złożyło, że od obojga chrzestnych otrzymała ikony w prezencie - od chrzestnego Annę trzymającą małą Miriam na kolanach, a od chrzestnej Annę oraz Klarę modlące się razem przed obliczem Jezusa (nie ma jak spersonalizowany, wykonany samodzielnie prezent! jest mega!!!). Także ten... Doczekaliśmy się :) Dodatkową radością było to, że do komunii mogli już przystąpić obaj nasi starsi chłopcy. Dziewczyny też były bardzo przejęte i na pewno będą to pamiętać. A Michaś - jest na zdjęciach, kiedyś mu opowiem, jak to było...

No i niedziela, 6 czerwca. Najazd Hunów :D Żart, ale dzieci w domu było razem 17, a dorosłych 3 sztuki. Daliśmy radę, świętowaliśmy urodziny naszego pierworodnego oraz córeczki znajomych. Ona też już ośmiolatka, a dopiero co odwiedzałam ją i jej mamę w szpitalu tuż po porodzie... Wzdych, wzdych.

Przed nami odpoczynek... Tfu, tfu, skasuj... Przed nami urodziny Saruni <3, wycieczki szkolne chłopców, zakończenie przedszkola Elusi oraz inne atrakcje...

Odpoczynku nie ma, ale i tak jest pięknie ;)

A czereśnie już zaczynają się czerwienić... Idzie lato!