Dobra nowina...

 ... na ten moment jest taka, że jest nas więcej. O jedną małą istotkę, która uparcie rośnie, by nie być mała. Na usg wyszło, że na razie rozwija się dobrze. I prawdopodobnie jest dziewczynką ;)

To ostatnie ucieszyło mnie szczerze i mam nadzieję, że na kolejnym usg połówkowym nie zobaczę jednak małego siusiaka. Nie żebym nie chciała kolejnego chłopca... Ale co powiedzą dziewczyny, jeśli zamiast remisu okaże się, że są w mniejszości? Łomatko... Nawet nie chcę myśleć :P

Także ten. Powoli oswajamy się ze szkolną rzeczywistością w wersji covid. I czekamy, co przyniesie ten rok szkolny. Wraz z nadejściem wiosny, tak dla odmiany, przyleci do nas bociek ;)

A tak tęskniłam tego lata za dzidziusiem! I wytęskniłam, kurka wodna. Głowa mówiła, że jeszcze nie czas, ale serce wiedziało swoje. I reszta ciała najwyraźniej też, bo cykl się rozjechał, choć zawsze był regularny. I pojawiła się niespodzianka. 

I bardzo dobrze, bo sama z siebie bym się chyba nie zdecydowała teraz, tylko później. A i dla Michałka i dla maluszka tak będzie lepiej i będą mogli bawić się razem. Bo tak to chłopcy bawią się razem, dziewczyny razem, a Misiek taki beniaminek, bez pary. Nawet jeśli będzie miał siostrę,a nie brata, to mniejsza różnica wieku dobrze zrobi i też będą mieć siebie do towarzystwa.

Dzieciaki są w euforii i codziennie pytają o dzidziusia. My też się cieszymy.

Ja po cichu się zastanawiam, czy to nie ostatni raz... Bo już 35 lat stuknie w tym roku, bo usg genetyczne pierwszy raz za darmo :P i ja zaczynam się czuć jakoś tak bardziej niż mniej dojrzale :P Ale no. Na razie jest teraz, nie ma co gdybać. I dobrze jest. Najlepiej jak być mogło.

I nawet kręgosłup i inne dolegliwości jakoś ucichły.

Albo zostały przyćmione przez mdłości... Ale co tam, grunt to myśleć pozytywnie. Inaczej można by zwariować :P

No i towarzystwo mamy wspaniałe w zmaganiach, bo mój maluch tylko dwa tygodnie z hakiem młodszy od małego Kaszubiątka.

Buziaki!

Mama szóstki.