Przychwycić na gorącym uczynku czas...

a ja siedzę pod piecem
i staram się przychwycić
na gorącym uczynku - czas
delikatne falowanie firanek
fosforyzowanie ścian
taniec książek
na drewnianej półce
abstrakcyjny liść na dywanie
meksykański kwiat
w jednym oddechu
zamykam

H. Poświatowska

Dokładnie dziesięć lat temu kwitły kasztany tak, jak teraz. Była pachnąca kwiatami i deszczem wiosna. Nerwowo plątaliśmy się po Plantach, powtarzając przed kolejnymi egzaminami maturalnymi. Kupiłam sobie wtedy znaleziony przypadkiem w księgarni tomik poezji Poświatowskiej i suszyłam w nim kwiaty. Do dziś mam powklejane między wierszami. A Poświatowska kojarzy mi się z mokrą i ciepłą wiosną. I mocnym jak hiszpańskie wino zakochaniem.

Teraz po dziesięciu latach mam troje dzieci i zakochana jestem już i na zawsze w kimś zupełnie innym (na szczęście!). I choć miło czasem powspominać stare czasy... dobrze mi jest być tu i teraz. Patrzeć, jak dzieciaki rosną. Walczyć z wiecznym bałaganem w domu. Być żoną, mamą i przy okazji - nie zgubić siebie.

Elusia urodziła się cztery tygodnie temu. W niedzielę stuknie pierwszy miesiąc. Mam wrażenie, że od zawsze jest z nami. Chłopcy dalej są fajnymi starszymi braćmi i kochają swoją małą królewnę. Patrzę na swoją gromadkę i widzę zestaw dla siebie idealny. Pewnie, że po całym dniu jestem zmęczona, ale fajnie jest i już nie wyobrażam sobie mieć mniej niż troje szkrabów. Zwłaszcza, kiedy mam wnerwa bo rozrabiają, a tu Rafałek zarzuca mi rączki na szyję, a Gabryś mówi  "Bardzo Cię kocham". I wszystko wraca do normy.

W tym tygodniu wreszcie poszaleliśmy na podwórku i placu zabaw. Katary i kaszle wreszcie minęły, zaczynamy sezon wyjściowy. Pogoda piękna, wszędzie zielono i łąki już pachną latem. Podwójny wózek znowu się sprawdza. Na początku się bałam jak to będzie ogarnąć samej trójkę w terenie, ale póki co jest ok. Gabryś wiadomo jest bezproblemowy, ale Rafałek też już słucha i rozumie wszystko, także nie ma uciekania i innych fanaberii. A mała na razie je i śpi. Ostatnio na spacerze karmiłam ją w piaskownicy, siedząc przy budujących coś chłopakach. Inni byli mocno zdziwieni, ale ja już tak mam, że karmię tam, gdzie akurat stoję/siedzę :P i się nie przejmuję.

Jesteśmy w trakcie załatwiania przedszkola dla Gabrysia. Znaleźliśmy takie, które nam odpowiada i do którego sama chciałabym iść, gdybym była małym dzieckiem ;) To może moje skrzywienie po praktykach w szkole, ale nie posłałabym dzieci gdziekolwiek, w pierwsze lepsze miejsce. Także cieszę się, że znaleźliśmy miejsce gdzie poślemy dzieciaki z czystym sumieniem. I że od września mój starszy chłopczyk będzie miał kolegów i nauczy się czegoś nowego. Ale Rafałka też chciałabym mieć w domu, dopóki nie skończy czterech lat. No chyba że będzie tęsknił bardzo za Gabrysiem, co w sumie by mnie nie zdziwiło... Dobrze, że ma jeszcze siostrę. Tylko co JA będę robić? Chyba będzie strasznie nudno :D

Na szczęście póki co przed nami wakacje.