Prezent noworoczny.

No i mamy pierwszy dzień nowego roku 2016.

Jak nasze samopoczucie?

Jak na lekkim kacu, bo choć nic nie piliśmy (nooo, dużo soku), to jednak wczoraj zaliczyliśmy i powrót do domu pociągiem od teściów, i wieczorną eucharystię, i posiadówę do późna u znajomych. Wróciliśmy jakoś po 2 w nocy. Za wyjątkiem Rafałka, dzieciaki były przytomne cały czas i zasnęły dopiero w samochodzie. A fajerwerki podziwialiśmy wszyscy, bo po kilku próbach udało się doprowadzić Rafałka do stanu używalności :)

Dziś na szczęście wstaliśmy po 10. Bałam się, że maluchy zerwą się mimo wszystko wcześniej, ale jednak dały odespać.

Dalej mam w pamięci piękne, niosące pokój czytania z eucharystii. O tym, że Bóg chce błogosławić, że jesteśmy jego dziećmi i nie musimy się bać... I że dla niego nie ma nic niemożliwego.

Piszę to wszystko i co jakiś czas czuję mój noworoczny prezent. Wyraźne poruszenia malutkich rączek i nóżek. Miałam już od jakiegoś tygodnia wrażenie bąbelków w brzuchu, ale nigdy nie byłam pewna, czy to dzieciaczek, czy tylko ruchy jelit :P Dziś po raz pierwszy poczułam wyraźnie. Najpierw rano i aż zamarłam z wrażenia, potem znowu, a teraz jak się wsłucham w siebie, to coraz częściej mogę poczuć dzieciątko. Piękny prezent na dzisiejszą uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki.

W ogóle wraz z symbolicznym wejściem w kolejny rok jakoś się to wszystko przybliżyło... To już w tym roku urodzi się maluszek. Może za jakieś pięć miesięcy już będziemy mogli się poznawać? Mam nadzieję, że wszystko pójdzie dobrze... Lęki są, ale jest też pewność, że Bóg prowadzi i wie, co dla nas dobre.

Od jakiegoś czasu boli mnie już kręgosłup (come sempre...). I brzuszek się zaokrąglił. Jednak w czwartej ciąży jakoś szybciej i mocniej czuję te wszystkie objawy... Taki brzuch to przy Gabrysiu miałam może w 6 miesiącu, a nie w 4. No ale tak to jest, będę zrzucać później :P

Pozostała trójka dzieci... rozrabia i nieraz daje nieźle popalić. No jednak jak jesteśmy całą zgrają w domu, to bez wrzasków i przepychania co jakiś czas się nie obejdzie. Dziwię się, że jeszcze wytrzymuję bez stoperów w uszach. Ale poza tym oczywiście są kochani. Bez nich może byłoby spokojniej i ja byłabym bardziej wypoczęta... Za to pozbawiona ogromnego ładunku miłości. No pusto by było i smętnie. Wolę żywy bajzel nasz powszedni. Chociaż nieraz dostrzegam przerażenie w oczach gości, którzy życia z taką gromadką maluchów nie doświadczyli.

Czytamy kolejną część Narni. Jak czytam zdanie Była raz czwórka dzieci... to czuję taki spokój w sercu i radość, że my też mamy już taką swoją Narnię, że Bóg nam dał to wszystko. Że mogłam ubierać w tym roku choinkę z trójką dzieci i czwartym ukrytym pod sercem. Ciekawe, kto zasiądzie na naszym czwartym tronie? No i nie wykluczam, że u nas władców będzie więcej :P Ale póki co jestem wdzięczna za to, co jest.

Dzisiaj moje myśli krążą głównie wokół fikającego w głębi maluszka. Kim jesteś?

Wczoraj czekając na północ usłyszałam to wykonanie kolędy i teraz za mną chodzi. Piękne...