Pół roczku za nami. Krzesełko.

Zwykle nie piszę posta za postem - dzień po dniu - ale tym razem zrobię wyjątek. Bo jest o czym pisać. W sobotę nasza Elunia skończyła pół roczku! Świętowała to w Kluszkowcach. Tym samym zakończyliśmy pewną erę "leżenia". Kolejne pół roku będzie zdobywaniem takich umiejętności, jak siedzenie, raczkowanie i chodzenie... Aż mi dziwnie, kiedy pomyślę, że moja mała Smerfetka za jakiś czas będzie się przemieszczać po domu. I że chłopcy doczekają się wreszcie wspólnej z nią zabawy.

Wczoraj wyciągnęłam drewniane krzesełko, kupione cztery lata temu przez dziadków dla Gabrysia. Posadziłam Elusię i nakarmiłam marchewką. I się wzruszałam, jak ten czas szybko leci :) W ogóle lubię ten etap, kiedy dziecko uczy się jeść i przemieszczać. Kiedy człowiek czeka na jego ruchy, upaćkany jakąś wyplutą papką warzywną. Odkręciłam wczoraj słoiczek od Bobowity i przypomniałam sobie, jak karmiłam po raz pierwszy Gabrysia łyżeczką, potem Rafałka... Kto by pomyślał, że zapach marchewkowej papki może być zapachem szczęścia :)

Jakaś edukacyjna ta jesień w tym roku. Ela się uczy... Rafałek też (gada już jak najęty, coraz częściej pełnymi zdaniami i słowa coraz bardziej skomplikowane... no i ma fazę na naukę liczenia do 10!). Gabryś przychodzi codziennie z przedszkola z nową kolorowanką i pochwałą zapisaną w dzienniczku, z jakąś opowieścią i wyuczonymi fajnymi zachowaniami.

Ani się obejrzę, jak wszyscy będą na studiach xD

A teraz motto dnia: NIE MÓW SWEMU BOGU, ŻE MASZ WIELKIE PROBLEMY. POWIEDZ SWOIM PROBLEMOM, ŻE MASZ WIELKIEGO BOGA.

I mym zakończę poranne rozważania... Dla upamiętnienia tego etapu wrzucam jeszcze nasze krzesełkowe zdjęcia. Swoją drogą - moich dzieci nie da się pomylić. W niektórych rodzinach rodzeństwo jest strasznie do siebie podobne. U nas, choć widać wspólne cechy, to jednak każde jest inne. Aż ciekawa jestem, jakie będą kolejne:)

Półroczna Elusia z jedzonkiem...

...prawie półroczny Rafałek...

...i ciut większy Gabryś (jeszcze na starym mieszkaniu).