Być w drodze.

Pakujemy się. Już jutro wyjazd.

Ciuchy pana M. już upchnięte w torbie, chwila przerwy by nie zwariować i zaraz biorę się za rzeczy Ani... Starszaki tradycyjnie ogarniają się sami.

Szczerze mówiąc chciałabym mieć to już za sobą i być w drodze... Zawsze wkurza mnie to pakowanie i pucowanie domu przed podróżą :P

Pocieszam się, że za 24 godziny będziemy... No nie wiem gdzie, ale na pewno nie tutaj :) I właśnie ten stan lubię, bycia nie wiadomo gdzie, przygody i ruchu. Tryb domowy znoszę w zimie z konieczności, ale na dłuższą metę wymiękam w czterech ścianach. Ale to przecież wiecie, bo zawsze tak marudzę... :)

Chyba nie przestanie mnie dziwić, że takiego dzikiego włóczykija Pan Bóg przeznaczył na mamę rodziny wielodzietnej. A jeszcze bardziej niezwykłe jest to, że da się to wszystko pogodzić. I że zamiast oszaleć, jestem po prostu szczęśliwa :P

A teraz koniec... Na ponad dwa tygodnie znikamy z netu (kocham to!). Mam nadzieję, że będzie pięknie.

Zwłaszcza że już w poniedziałek trzynasta rocznica naszego ślubu, a my będziemy wtedy we Fromborku – tam, gdzie zaczęliśmy naszą podróż poślubną. Po raz kolejny wracamy, znów w większym składzie.

Życie jest dobre <3