Polecajki.

W okresie świątecznym zostaliśmy zasypani dużą ilością świeżutkich książek. Powoli się wykopujemy z tego stosu i więcej jest już przeczytanych, odłożonych na półkę, niż czekających w kolejce. Kilka okazało się naprawdę dobrych. Mam wrażenie, że ukazuje się teraz tyle pozycji, że nie sposób o wszystkich wiedzieć - trochę szkoda... No i oprócz tych naprawdę ciekawych wychodzi cała masa badziewia produkowanego hurtowo, ale to już inna sprawa.

Mnie i Gabrysiowi najbardziej przypadli do gustu Ratownicy czasu Justyny Drzewickiej. Szczerze mówiąc na początku myślałam, że to kolejny gniot dla nastolatków. Przeczytałam, żeby wiedzieć, co dzieciaki czytają. I się zdziwiłam, bo książka okazała się naprawdę świetna :) Mądra, zabawna, pełna historycznych ciekawostek (jako wielbicielka "Pana Samochodzika" jestem czuła na takie klimaty). Obrazki uzupełniające książkę  bawiły nawet mnie - a czytając nie byłam w nastroju, by śmiać się z byle czego :P Polecam bardzo dzieciakom od dziesięciu lat wzwyż. Nasz Rafał próbował się z tym zmierzyć, ale stwierdził, że jeszcze za trudne i zostaje przy "Kronikach Archeo". Może za rok, dwa...

Któregoś wieczoru sięgnęłam po kolejną książkę ze stosu dla dziewczynek. Czytamy różne rzeczy... Czasem takie bardziej księżniczkowato-słitaśne (niech mają, w końcu to dla nich czytam i ważne, żeby im się podobało), a czasem coś ciekawszego i mniej landrynkowego. Tym razem było zdecydowanie nie landrynkowo, a w dodatku bardzo ciekawie. Seria Rafała Klimczaka o Kropce jest naprawdę fajna i sama się wciągnęłam :P Dużo informacji (wczoraj na przykład czytaliśmy o tym, co to jest kurz i z czego się składa), fabuła trochę mi przypomina "Plastusiowy pamiętnik". Główna bohaterka jest dziewczynką, więc Elka z Sarą słuchają zaciekawione, bo się mogą utożsamiać :) A kolorowe ilustracje spodobały się nawet Michałkowi. Dla przedszkolaków - koniecznie!

Rafała z kolei wciągnęła... lektura szkolna (okej, dodatkowa, ale jednak). W dodatku wcale nie nowa. I chyba nie taka znana. Ja wcześniej nie słyszałam, Gabryś też nie czytał. A Mali zwycięzcy Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego to jakby stara, wyciągnięta gdzieś ze skarbca perełka. Zaaa moooich czasóóów, mówiąc babciowatym tonem, się o niej nie mówiło - za sprawą życiorysu i poglądów autora. Na szczęście teraz powoli pewne rzeczy się odnajduje na nowo i przypomina to, o czym komuniści starali się zapomnieć. Co ciekawe, o ile wiele książek dla dzieciaków sprzed lat już niestety nie nadaje się do czytania w dzisiejszych czasach (trudny język i zupełnie niezrozumiałe dla współczesnych dzieci problemy), to ta jakby została napisana niedawno... No dobra, rodzeństwo zwraca się do siebie w trochę inny sposób niż obecnie by to miało miejsce, ale poza tym... Świeżynka :) Rafcio przepadł i nawet nie chciał wyjść na podwórko lepić igloo z pozostałymi. Myślami był na pustyni...

Także ten... Jeśli wybieracie się w najbliższym czasie do biblioteki, weźcie wyżej wymienione tytuły pod uwagę. A my połykamy następne...