Cztery latka :) I trochę o reszcie stadka.

"Ale pięknie pachną!"

Obserwując ślimaka z bratem :)

Mój Mały Książę skończył w środę cztery lata. Uczciliśmy to w Muzeum Pożarnictwa w Mysłowicach :) Krzysiek specjalnie wziął urlop i pojechaliśmy oglądać wozy strażackie. Chłopcy byli zachwyceni. My też. Ela cały czas spała mi na rękach, także zwiedzanie odbyło się bez problemów.

W niedzielę będzie impreza urodzinowa, torcik w kształcie ciuchci Gabrysia zamówiony ;) A jutro chrzest naszej kruszynki, także intensywny weekend przed nami. Tak dla odmiany :P

Patrzę na dzieci i nie mogę uwierzyć, jak szybko rosną... Tak niedawno to Gabryś się urodził i go chrzciliśmy. Byliśmy z nim w Rzymie na beatyfikacji i Włosi zachwycali się małym blondynkiem o niebieskich oczach. A teraz to już duży chłopczyk, pilnujący braciszka i siostrzyczki (są "jego" i biada temu, kto chciałby ich zabrać), pytający coraz częściej o przedszkole, do którego pójdzie na jesieni. Z nieśmiałego maluszka wyrósł niezły rozrabiaka. Czasem wychodzi z niego wrażliwiec, czasem mały nerwus. Ale generalnie to dobry chłopak, choć oczywiście nie bez wad ;) Czasem mi trudno, ale chciałabym go kochać i akceptować takim, jaki jest. I pomagać rozwijać zalety, a przezwyciężać trudności. Tego zresztą chciałabym dla każdego z naszych dzieci...

Ostatnio chłopcy zamienili się rolami. To Gabryś więcej broi, Rafałek ma teraz trudny czas. Naszemu średniaczkowi wyszły w końcu wszystkie kły. Poza tym nagle zaczął naukę mówienia, do której do tej pory był mocno uprzedzony. Każdego dnia zaskakuje nas jakimś nowym słówkiem, oczywiście przeważnie w wersji własnej, niemniej jest to ogromny postęp. Dodatkowo z trudem próbujemy go nauczyć korzystać z kibelka. Jak na razie mówi "siusiu" i "pupa", tyle że po fakcie :) To wszystko, plus oczywiście świadomość, że jest starszym bratem, działa na Rafałka... jakoś przytłaczająco. Mniej się śmieje i rozrabia, raczej jest zamyślony i potrzebuje dużo przytulania. Także chodzę, uspokajam, chwalę, przytulam...

A nasza do-jutra-poganka waży już 5 kg, zaliczyła we wtorek pierwsze szczepienie pozaszpitalne, rośnie błyskawicznie i zaczyna nas naprawdę poznawać i się do nas uśmiechać.  Właśnie na mnie leży i patrzy, co robię :) Nawet nie wiedziałam, że można pisać bloga z dwumiesięcznym dzieckiem na "kolanach". O, właśnie zasnęła.

Tyle porannego pisania, idę ogarniać chałupę ;)