Podwojone...

Minęło 9 miesięcy od urodzin Ani... oraz Stefka z Kaszub :)

Od teraz już więcej czasu będą poza brzuszkiem niż ukryci. A za 3 miesiące pierwsze urodziny...

<3

Kochani rośnijcie nam zdrowo i niech Was Bóg zawsze prowadzi i wspiera.

I obyśmy się spotkali w wakacje nad morzem, żebyście razem biegali po plaży, razem ze starszym rodzeństwem. Czyli całą wesołą dziesiątką :)

Z kolei ja wczoraj skończyłam 36 lat. Tak sobie skojarzyłam, że to 18 lat od mojej 18-stki. Albo podwojona osiemnastka :) I dobrze, bo sobie odbiłam... tamten czas, gdy czułam się taka ostatnia, samotna i bez przyszłości zamazałam tym, co teraz.

Mam wokół siebie tylu dobrych ludzi, którzy pamiętali i słali życzenia z różnych stron... A także tych, którzy nawet nie wiedzieli, że mam urodziny i to nie jest ważne - istotne, że są obok.

Tak, ludzie to jest to, za co jestem najbardziej Bogu wdzięczna. Za Krzyśka, za dzieci, za rodziców i dalszą rodzinę, za przyjaciół, za wspólnotę... Za znajome rodziny ze szkoły dzieciaków.

To dobry weekend odpoczynku i spotkań. Tuż po pięknym piątku, w którym mogłam być z Elą na uroczystości pasowania na ucznia :)

W tym całym zabieganiu fajnie jest zwolnić na chwilkę.

Było już sushi rodzinne, pizza tylko z Anią, jutro będzie tort i domówka...

A dziś wycieczka ze środkową trójcą do miasta, nad Wisłę, do wesołego miasteczka, do muzeum, no i w okolice Rynku. Trochę wspominania. Niektóre rzeczy opowiadałam dzieciom ("A tu kiedyś mieszkał wasz pradziadek, te okna o tam!"), a o innych nie powiem. Na przykład o historii ławeczki w pobliżu Mostu Grunwaldzkiego.

Zaraz kończę, bo obiecałam dziewczynom bajkę. Ja mam jeszcze trochę pracy w domu do zrobienia. Takiej syzyfowej, której efektów i tak nie będzie widać.

Ale co tam! Ważne że jest dom pełen ludzi, którzy robią cały ten bałagan ;)

Z dziewczynką świętujemy sobie przy pizzy :)