Tęsknota za przygodą.

Lato u nas piękne tego roku... W sobotę pojechaliśmy do Czarnego Dunajca po chłopców i zostaliśmy do późna. Nie było mnie tam długi czas. Pod koniec lipca minie 15 lat od mojego pierwszego pobytu tam. Trochę się zmieniło... Ale dobrze było przejść się znów znajomymi uliczkami, zamyślić na małym drewnianym mostku, poczuć tamten zapach. Zjeść lody na rynku i pizzę w "Józefie" (swoją drogą dawno tak dobrej nie jadłam, nawet w wypasionych krakowskich restauracjach). Dzieciaki poszalały na trampolinie w ogródku znajomej, a my posiedzieliśmy przy grillu. Szkoda, że to tylko jeden dzień...

Widok na Tatry, sobota.

Mobilizuję dzieciaki, żeby modliły się o urlop dla taty (niepewność w tej materii to urok pracy w korporacji) i żebyśmy mogli wyjechać, odpocząć... Tak bardzo mi tego brakuje. Pobycia poza domem, smaku przygody, bycia bliżej lasu - i wszystko mi jedno, czy będzie to las w górach, czy nadmorski. Oba skrawki Polski kocham tak samo. I co ciekawe, wcale mi się nie tęskni za zagranicznymi krajobrazami. Śródziemnomorskie klimaty są piękne, ale ja jakoś zawsze najbardziej kochałam to, co nasze. I nie wiem, czy potrafiłabym żyć z dala od naszych pól i łąk, bez chabrów i maków, bez zapachu kwitnących lip.

Póki co czekam, staram się być spokojna i mieć nadzieję. Czytam w wolnych chwilach "Oczami Jezusa". I walczę o te wolne chwile :) Coraz częściej odnajduję się w postaci Marty, a nie Marii (chodzi o siostry Łazarza w ewangelii) i nie podoba mi się to. Praca pracą, owszem jest ważna, ale jeszcze ważniejsze jest to, żeby znaleźć czas dla Boga, usiąść na tyłku i posłuchać. Bez tego życie staje się nerwową szarpaniną. I ciągłym spinaniem się, że nie jestem dość dobra, kolejne pranie czeka na rozwieszenie, a ja już nie mam siły. A nie po to tu jesteśmy, żeby ciągle się starać budować o własnych siłach, ale żeby robić to z Nim. Tylko wtedy ta budowla przetrwa.

Przeglądam zdjęcia z wakacji - zwłaszcza tych, kiedy dzieci miały rok i były w wieku Saruni. Z takim dużym dzieciaczkiem łatwiej podróżować. Czekamy na kolejną wyprawę...

Sara. Czerwone nosidło - sezon czwarty :)

A tu kolejno pozostali w wersji podróżniczej:

2011.

2013.

2015.