Tik-tak...

Hej hej :))

Powyżej świetny przepis na mamę - polecam wszystkim mamom ;)

Ja żyję i mam się całkiem dobrze. Powoli kończę 37 tydzień, więc z jednej strony jestem coraz spokojniejsza o dzidziusia, a z drugiej - myślę tylko o tym, KIEDY się zacznie, śni mi  się to po nocach i musiałam pomalować paznokcie, żeby ich nie zgryźć razem z palcami z nerwów/niecierpliwości.

To już taki czas, że człowiek siedzi jak na minie i zastanawia się, kiedy wybuchnie :P A że ból pamiętam aż za dobrze, no to staram się o nim nie myśleć (jakoś), tylko o chwili, kiedy zobaczę Maluszka. Wychodzi mi to (myślenie) różnie, także wpadam w skrajne stany, od totalnej załamki ("nieeee no, ja nie dam radyyyy, poproszę znieczulenie już teraz...") po euforię ("już niedługo zobaczę dzieciaczka i będę lżejsza o cały brzuch, jupiii!").

Czas płynie, ja pęcznieję (w głowie z nerwów, a w talii faktycznie). Maluch w środku rozpycha się z całej siły, aż się dziwię że mój brzuch nie wydaje przy tym takich odgłosów jak ściskany balonik (takie rozpaczliwe piszczenie).

Dziękuję wszystkim, którzy pamiętają i czekają na wieści :) Mam nadzieję, że już niedługo będę mogła napisać coś ciekawszego, niż "czekam i mam schiza".

Za mną piękne przedstawienia w przedszkolu z okazji Dnia Mamy. Cały czas miałam zgryza, czy dotrę, ale się udało. I było pięknie i wzruszająco. Byliśmy w komplecie, całą szóstką :) Warto było, postarali się chłopcy... 

Za tydzień 6-te urodzinki Gabrysia - i nie wiadomo, kiedy będziemy je obchodzić i jak, no bo sytuacja wyjątkowa. Może w przyszły weekend, a może później... Dobrze, że młody jest wyrozumiały, to nie narzeka, że prawdopodobnie tort i przyjęcie będzie na ostatnią chwilę i nie wiadomo, co z tego wyjdzie.

Ech, rosną dzieciaki... Cała czwórka... W środę - jeśli dotrwam - mam badanie i zobaczę, co tam z najmłodszym. Łóżeczko już gotowe, rożek, kocyki i ubranka czekają, podwójny wózek wyczyszczony. Czekamy...