There can be miracles, when you believe...: Więcej światła.

wtorek, 29 marca 2016

Więcej światła.

Wtorek po Wielkiej Nocy. Krzysiek już w pracy, a my korzystamy z pięknej pogody. Byliśmy na spacerze i podziwialiśmy kwitnące magnolie, forsycje... i białe kwiaty drzewek owocowych, te o miodowym, weselnym zapachu. Dzieciaki poszalały na placu zabaw. Ja wreszcie szłam bez płaszcza, w samym swetrze i grzałam się w wiosennym słońcu. Mam nadzieję, że takich dni będzie coraz więcej... I cieszy mnie, że po zmianie czasu są dłuższe. Wczoraj jakoś przed 19 wracaliśmy z kościoła i dopiero słońce zachodziło.

Za nami czuwanie paschalne, Ela trochę przysnęła, ale chłopaki z małą drzemką dotrwali do rana. Potem uroczyste śniadanie i odsypianie nocy - do południa. Oczywiście to czekanie jest inne z dziećmi, niż kiedy byłam na czuwaniu sama... Co chwilę pytanie, kiedy śniadanie (to Gabryś zwłaszcza marudził, a teraz pyta co chwilę, kiedy znowu Pascha, bo fajnie było). Rafał, który się dobrał do mojej torebki i pomalował rękę i kawałek białego kołnierzyka czerwoną szminką. Bieganie za Elą i zastanawianie się, co robią chłopcy, którzy co chwilę gdzieś wychodzili z innymi dziećmi. Gdyby nie to, że czytania już znam na pamięć, to by mi sporo umknęło... A tak, to łapałam okruchy. I czułam, że jestem tam, gdzie trzeba, w przedsionku Nieba. No i czwarty dzieciaczek wariował jak nigdy i dotarło do mnie, co czuła święta Elżbieta, kiedy w jej brzuchu mały Janek zaczął robić fikołki, przeczuwając że Jezus jest blisko. Właśnie tak zachowywała się tej nocy nasza kruszynka i chyba dzięki temu znakowi najmocniej zrozumiałam, że grób jest pusty i jest z nami Chrystus. Piękne chrzty dzieci - a przecież jak dobrze pójdzie, to za rok my będziemy chrzcili najmłodsze i ta noc będzie jeszcze bardziej wyjątkowa...

Potem dwa spokojne dni w domu, z dziećmi. Dużo jedzenia i jeszcze więcej leżenia :P Dzieciaki się bawiły klockami prawie cały czas, a myśmy stwierdzili, że nigdzie się nie ruszamy, bo w końcu trzeba odpocząć. Potrzebowałam tego, a mój kręgosłup jeszcze bardziej...

A teraz 50 dni radochy i świętowania. W chrześcijaństwie najbardziej podoba mi się to, że nie ma "po świętach" :))

No one ever told me
This would be easy
But I never knew
That it could be this hard
Oh the worry the worry the worry
Is weighing on me
Could you help me break down
All these question marks
And make me

Brave
I'll fight like a soldier
Brave
Rise like a warrior
Brave
Won't stop till the final day
Brave
I want to be stronger
Brave
Gonna be bolder
Brave
Look up and I see the way
You make me brave

I know I know I'm no superwoman
But impossible is possible with You
So no, no, no more running, no more hiding
Strike the fire so I'll be fearless too
And make me

Brave
I'll fight like a soldier
Brave
Rise like a warrior
Brave
Won't stop till the final day
Brave
I want to be stronger
Brave
Gonna be bolder
Brave
Look up and I see the way
You make me brave

None go with me
Still I'll follow
Through the joy
And through the sorrow
Cross before me
World behind me
There's no turning back

9 komentarzy:

Patrice29 marca 2016 18:55
No to radosnego świętowania dla Was wszystkich! :) No i zazdroszczę pogody... u nas dziś było słońce, deszcz, grad, burza... i tak na zmianę cały dzień. :D
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
kawusiowa529 marca 2016 19:56
Odnośnie do tego, że u nas nie ma "po świętach" - wysyłałam dopiero dzisiaj życzenia świąteczne do kuzynki zielonoświątkowej, bo wreszcie dorwałam się do FB. Początkowo się zawahałam - trochę już po, ale zaraz przyszła kolejna myśl: "Nie wiem, jak oni, ale my mamy oktawę" :) No i się ucieszyło dziewczę.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Agaja29 marca 2016 22:25
Jak optymistycznie i radośnie. Wesołego Alleluja ;)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Matka Kaszubka31 marca 2016 00:36
Przyznaję, że pierwszy raz spotykam się z czymś takim jak czuwanie paschalne. Jak to dokładnie wygląda? Gdzie czuwacie? W kościele? U nas Reginka by się chyba zapłakała na amen, zresztą Jerzyk pewnie też, bo gdy są śpiący, są nie do życia.

Wielkanoc jest pięknym świętem, takim radosnym, wiosennym, pełnym nadziei. Nasz Bóg zmartwychwstał, Alleluja!
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Justyna31 marca 2016 12:07
Pięknie... A że u Was już kwitnie tyle kwiatów to zazdroszczę...
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Rodzinka 2+331 marca 2016 18:06
szczerze to żałowałam że chłopaków nie wzięłam ze sobą na czuwanie... ale potrzebowałam tego czasu dla siebie i relacji z Bogiem.... bo tak naprawdę tylko On mnie potrafi przytulić objąć jak nikt... bo na męża to w tej kwesti nie mam co liczyć... po raz kolejny miałąm do du..święta dzięki mężowi.... zreszta nadal jaet do kitu... ech... do tego jeszcze Aruś leży z gorączką od dwóch dni 38-39... echwszystko do kitu... Przepraszamm...
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi

Dodaj komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)

"Lato włóczykijów" – premiera w czerwcu!

Gdy mama cieszy się z niedawno zdobytego prawa jazdy, a tata musi ratować nasz dom przed zalaniem, nie ma innego wyjścia - po prostu musimy ruszyć w podróż. Tym razem jest to podróż całkiem niedaleka, bo mama mimo swej wyjątkowej dzielności nie odważyłaby się chyba na samodzielną wyprawę z nieprzewidywalną szóstką dzieciaków. Na szczęście w nieodległych od Krakowa Górach Świętokrzyskich mieszkają nasi wspaniali przyjaciele, którzy na czas niespodziewanego remontu naszego domu zgodzili się przyjąć nas nie tylko pod swój dach, lecz także do swojego ogrodu, w którym mogliśmy rozbić prawdziwy namiot! Okazało się, że to idealny punkt wypadowy dla bliższych i dalszych wycieczek po tajemniczej krainie czarownic, zamków, jaskiń, zabytkowych świątyń i dworków oraz… Koziołka Matołka. Wystarczyło włączyć wyobraźnię, by przeżyć wiele niesamowitych przygód. Zamknijcie oczy i dajcie się porwać czarowi Nocy Świętojańskiej oraz emocjonujących sekretów wprost z czarodziejskiej Łysej Góry.

"Błotne stwory"

We wszystkim staramy się znaleźć okruchy radości! Wczesną wiosną jest to o tyle łatwe, że coraz mocniej przygrzewa słońce, w ogrodzie zakwitają pierwsze kwiaty, a na drzewach pojawiają się zielone listki. W tym czasie po prostu widać, jak cały świat budzi się do nowego życia! Zainspirowani tym przebudzaniem się przyrody wraz z rodzicami przygotowujemy się do obchodów Świąt Wielkanocnych. Wspólnie robimy wielką palmę, malujemy pisanki, pieczemy mazurka i wybieramy się na prawdziwą pustynię! Gdy zaś wybrzmią wielkanocne dzwony, ruszamy do naszego sadu, by odnaleźć czekoladowe jajka, a następnego dnia stoczyć prawdziwą dyngusową wodną bitwę. A to dopiero początek wyjątkowej wiosny w niebieskim domu! Warto przeżyć ją wraz z nami!

"Góra świątecznych cudów"

Wspólnie zapalimy świece na adwentowym wieńcu, zajrzymy do kalendarzy z czekoladkami i upieczemy przepyszne pierniczki. Zbudujemy zupełnie nietypową szopkę (w której znajdzie się miejsce nawet dla smoka wawelskiego!) i przygotujemy oryginalne kartki świąteczne. Obejrzymy najlepsze bożonarodzeniowe filmy i wypijemy mnóstwo przepysznej czekolady z cynamonem. Razem z nami z niecierpliwością oczekiwać będziecie na wizytę Świętego Mikołaja, a także na moment, w którym w domu pojawi się choinka. Ale to nie wszystko! Tegoroczne święta spędzone z nami będą wyjątkowe także dlatego, że zaprosimy was na sam czubek świata, czyli na ośnieżone i mroźne Podhale....

"Zapach soli i wiatru"

Weź głęboki oddech i zachwyć się ożywczym zapachem soli i wiatru! Zmuszona przez los do wyprowadzki z ukochanego Krakowa Julia nie potrafi przyzwyczaić się do myśli, że od tej pory jej życie toczyć się będzie na odległych Kaszubach. Wszystko jest tam przecież inne - i krajobraz pozbawiony jej ukochanych gór, i ludzie mówiący w obcym, niezrozumiałym języku. Aklimatyzacji w nowym miejscu nie pomaga fakt, że Julia jako osoba wysoko wrażliwa na każdą zmianę reaguje dużo intensywniej niż inni. Czego jednak nie robi się dla ukochanego męża i dla dobra rodziny? Czy mimo trudności wśród kaszubskich jezior, pól i lasów odnajdą swoje "nowe ukochane miejsca", nauczą się wsłuchiwać się w głos Boga, wskazujący właściwą drogę, i doświadczą nowych emocji, które pozwolą poradzić sobie z bolesną przeszłością i własnymi słabościami?

"Skrzydła Hani"

Ośmioletnia Hania marzy o kilku rzeczach – chciałaby w końcu przestać chorować, rozwikłać zagadkę tajemniczego zniknięcia jej taty i nauczyć się kochać apodyktyczną babcię. Jednak jej największym marzeniem są skrzydła, które pomogą jej w końcu wznieść się ponad nieśmiałość i lęk, tak bardzo utrudniające jej życie. Bardzo chciałaby, by takie skrzydła wyrosły również jej mamie, która samotnie zmagając się z wychowaniem córeczki, już zapomniała, że ona także potrafi bujać w obłokach. Czy wyjazd na wakacje do domku w górach zmieni to, co tak bardzo przeszkadza Hani w byciu szczęśliwą?