To dziś :))

Dziś Rafałek kończy 4 latka :) Świeczkę na torcie zdmuchnął już wczoraj:

Oczywiście tort musiał być w kształcie ulubionego bohatera, McQueena...

To był dobry dzień, bo zaczęliśmy z chrzestnymi Rafałka wspólną modlitwą :) A potem doszła reszta gości, dzieciaki szalały w stercie zabawek (i słodyczy...), a dorośli sobie porozmawiali. Jak zawsze przy takiej liczbie osób nie ogarnialiśmy z Krzyśkiem wszystkiego, tylko zarządziliśmy samoobsługę - co chyba zgorszyło moją teściową, bo zastałam ją na zmywaku w kuchni O.o No cóż, nie podobało mi się to, bo wolałabym żeby z wnukami czas spędziła, a nie ze ścierką (zwłaszcza że zmywarkę mamy sprawną :P), ale pewien typ kobiet czuje się spełniony i potrzebny chyba tylko wtedy, kiedy sprząta. Pewnie chciała dobrze, nie jej wina w sumie, że mnie wkurza widok kobiety stojącej przy garach, kiedy pozostali się bawią. Wolałabym, żeby moje córki miały w głowie inny obraz i podczas takich spotkań spokojnie siedziały przy stole (chyba że chcą tańczyć na tym stole, droga wolna!), ładnie wyglądały (Ela właśnie siedzi obok i próbuje sobie umalować usta moją czerwoną szminką ;)) i rozmawiały z innymi, dobrze się czując same ze sobą. A nie były nękane poczuciem obowiązku, że coś trzeba zrobić, że pozmywać, że obsługiwać wszystkich, bo inaczej nie wypada. Ech.

Ale mimo pewnych zachowań obu babć (ach, ta rywalizacja między kobietami! :)), które wyprowadzały mnie z równowagi, generalnie było bardzo fajnie. A co najważniejsze, dzieciaki były zadowolone :) Zwłaszcza że każde coś dostało, ku uciesze Gabrysia, który oczywiście zrzędzi że jest najstarszy, a urodziny ma na końcu (niby niecałe 3 miesiące różnicy, a ile już było kłótni o to...) i ostatni dostaje prezenty. Pozostaje mu liczyć na Maluszka, że przyjdzie na świat po 4 czerwca i będzie świętować jeszcze później. Bo jak nie, to następnym razem chyba dla świętego spokoju będziemy z Krzyśkiem "celować" na jesień :P

Dzisiaj rano ogarnęłam krajobraz po bitwie (czyli po imprezie), a teraz... odpoczywam :D Jest poniedziałek, wszyscy zaczynają kierat, a ja po kilku tygodniach użerania się z chorobami, mam wreszcie spokojny dzień. Chłopcy poszli do przedszkola (Rafałek z czekoladkami w plecaczku dla kolegów), Ela korzysta z nieobecności braci i testuje nowe zabawki, a ja mam zamiar zrobić sobie dziś dzień dla siebie. Na obiad pizza, kawka z mlekiem i do tego dobra książka (odkąd Krzysiek kupił czytnik, tłukę jednego "Pana Samochodzika" za drugim - miałam pliki zebrane już dawno na kompie, ale tak czyta się zdecydowanie wygodniej, moje tempo: 1 książka na 1,5 dnia). I nic nie będę robić więcej... Hurra! Co najwyżej potem pójdziemy sobie na spacer, bo nawet dziś słonecznie. Trzeba popatrzeć, jak się przyroda budzi do życia, bo trochę nas ominęło przez te kilka tygodni. U nas w ogródku już zielona mgiełka na gałęziach.

W tym tygodniu zaczynam siódmy miesiąc ciąży. Ten suwaczek na górze dziwne dane pokazuje, bo dzieciak w tym czasie ma już około kilograma i w ogóle duży jest :) Na ostatnich badaniach wyszło, że wszystko ok. 7 kwietnia mam następne, będzie usg, więc planuję zabrać Krzyśka - po raz pierwszy jakoś tak wyszło, że na wszystkie badania chodzę sama i jeszcze nie widział naszego malucha, a warto. Jakoś po Wielkanocy muszę się przejść na test glukozowy, bleee. No nic, jakoś to przeżyję, a potem następna nieprzyjemna rzecz to już dopiero bóle porodowe będą. Coraz bliżej do rozpakowania naszego prezentu z Nieba :)

Póki co przed nami poważna sprawa, przygotowania do świąt. I wcale nie mam na myśli przygotowań kulinarnych, choć z dziećmi na pewno coś zrobimy... Ale do spowiedzi muszę iść, bo przez te choroby jeszcze mi się nie udało. I jakiś rekolekcji posłuchać, nawet w necie. Wczoraj na przykład mocną homilię na eucharystii słyszałam. To wszystko jakoś pomaga, żeby do mojego zakutego łba dotarło, co będziemy świętować. Że Chrystus zmartwychwstał naprawdę i jest tu z nami. Z nim możemy wszystko.

Czteroletnie zielone robaczki też mogą wszystko :) I dziś je szczególnie opiece Nieba polecamy!