Buon giorno :)

Poniedziałkowy poranek. Gabryś właśnie wyszedł z tatą do przedszkola. Oczywiście pomarudził, że nie chce, że woli w domu. Fajnie mają w tym przedszkolu, ale Gabryś jest jak mama - nie lubi być wśród ludzi cały czas, potrzebuje być sam ze sobą. Trudno mu wchodzić w nowe sytuacje. No i wszystko bardzo przeżywa, tak że nieraz nie panuje nad emocjami i robi dziwne rzeczy. Cóż, tego zmienić się nie da (mnie się nie udało, a najfajniej było w końcu wreszcie to zaakceptować i przestać udawać kogoś innego). Można mu tylko pokazać, jak fajnie jest się przełamywać czasem i uczyć nowych rzeczy. Mam nadzieję, że się po prostu przyzwyczai do nowego miejsca, dzieci, swojej pani - i to polubi. Tak jak lubi wspólnotowe dzieci, ciocie i wujków, tam nie ma problemu z komunikacją :)

Rafałek jeszcze śpi, ale jak się obudzi, to będzie foch. Tak jak wczoraj wieczorem, kiedy mówiłam starszemu, że jutro znowu idzie do przedszkola. A Rafałek w ryk, że on też chce. I tłumacz tu takiemu, że za rok, że najpierw musi nauczyć się porządnie mówić i sikać do kibla, a nie gdzie popadnie. Bo średniaczek jest owszem, bardzo odważny, lgnie do ludzi, jest otwarty i roześmiany. Umie już liczyć do pięciu i pokazywać na paluszkach (jak te młodsze dzieci chłoną wiadomości...), zna dużo literek, nawet trzyma kredki w łapkach lepiej niż braciszek. Ale z mową i załatwianiem się tam, gdzie trzeba, jest niestety do tyłu. Jak patrzę na chłopaków, to doskonale się uzupełniają. Razem tworzą mężczyznę idealnego :P

Kurcze tylko dwójka dzieci w domu, normalnie wakacje :) Dopiero teraz widzę, ile roboty miałam od kwietnia, codziennie miotając się między sprzątaniem, a byciem dla dzieci. Pewnie jak będziemy mieć czwarte (nie, jeszcze się nic nie zapowiada), to mi się będzie wydawać, że przy trójce jest luzik. I tak dalej :) Inna sprawa, że choć ze starszymi dziećmi i problemy bardziej poważne, to jednak maluchy są bardziej absorbujące. Dla mojej trójeczki muszę być póki co w 100%, bo na razie ze wszystkim zwracają się do mnie. 

W dodatku chłopcy ostatnio mieli trudniejszy, kryzysowy czas. Czyli bardziej marudni byli, zrzędzący, ciągle coś chcieli. Najchętniej uwiesiliby się na mnie i tak dyndali do wieczora... Gabryś przeżywa zmianę w życiu (przedszkole). Rafałek ma jakiś przeskok i codziennie mówi coraz więcej, a w dodatku bardziej reaguje na polecenia - nawet sam posprzątał pokój, bez zwalania na "Pla-ple" (czyli brata ;)). Jednocześnie wszystko bardziej przeżywa, po zwróceniu mu uwagi płacze wniebogłosy. No. Ale tak poza tym, to było kilka miłych niespodzianek w zeszłym tygodniu. Na przykład obaj mieli fazę na dawanie mi kwiatów i buziaczków. Także dostałam pełno bukietów z mleczy, a Gabryś tylko pytał: "Jest ci miło, mamo? Jesteś szczęśliwa?" :) Albo: siedzę wieczorem w naszym pokoju i usypiam Elą, a za ścianą słyszę chłopaków."Łahałku, zrobimy mamie niespodziankę! Tylko nic nie mów. Posprzątaj tutaj ładnie, a mama wejdzie z zamkniętymi oczami i się ucieszy!" "Taaaa!". No i faktycznie, ładnie posprzątali :)

Elusia ma już pięć miesięcy. Ślini się na potęgę i wszystko obgryza. Ząbki pewnie wyjdą szybko :) Wygina się na wszystkie strony, ułożona na brzuszku próbuje pełzać do zabawek, przyciąga je do siebie. Niezła jest :) Już niedługo pewnie po raz pierwszy usiądzie, potem to już z górki pójdzie... Rośnie smerfetka błyskawicznie. Moje małe, roześmiane słoneczko <3