Mały cud i duże mdłości.

Właśnie położyłam na talerzu słodką bułeczkę z rodzynkami, przekroiłam, posmarowałam pastą krewetkową... Niebo w gębie!

Tych z Was, których na samo wyobrażenie takiego posiłku zemdliło, uspokajam. Tak, jestem w ciąży. Tak, mam mega mdłości od rana do nocy. I tak, nie jem normalnie. Choć podejrzewam, że akurat taka bułeczka smakowałaby mi i w zwykłych warunkach, bo preferuję dziwne połączenia :P

Mdli  mnie od miesiąca, aż mi się żyć odechciewa. Ale tak było i w poprzednich ciążach, trzeba przetrwać. Dobrze chociaż, że w Wysowej czułam się prawie jak nie w ciąży, chyba przez to górskie powietrze. Teraz jednak wraz z krakowskim smogiem wróciło podłe samopoczucie. Mam ochotę się wylegiwać od rana do wieczora, a tu za smykami trzeba ganiać. I sprzątać. Choć staram się nie szarżować i dbać też o to trzecie dziecko.

Wczoraj byłam na pierwszym badaniu, widziałam na usg bijące serduszko Maleństwa... I tak bardzo chciałam je już przytulić. Termin mam na 14 kwietnia. Jeszcze dużo czasu, tyle się może wydarzyć. Pani mnie nastraszyła trochę, że coś jej się nie podoba na usg i mogę mieć krwawienia, że kosmówka wygląda jakby trochę odstawała :( Żeby uważać, mam brać luteinę i starać się odpoczywać. Za dwa tygodnie kontrola. Aż mnie coś ściska na samą myśl o najgorszym. Staram się mieć nadzieję, że jednak będzie dobrze. Znalazłam piękną modlitwę:

Święta Joanno Beretto, Ty dobrze poznałaś lęk i niepokój matki, która nosi pod swoim sercem dziecko, lecz nie wie, czy będzie mogła cieszyć się z jego szczęśliwych narodzin. Kocham najszczerszą matczyną miłością to dziecko, które Pan Bóg stworzył w moim łonie, ale boję się o jego kruche życie, które jest zagrożone i niepewne. Zwracam się do Ciebie, heroiczna matko, bo wiem, że Ty mnie zrozumiesz w moim utrapieniu. Ufam, że przyjdziesz mi z pomocą i wyprosisz mi u Boga potrzebne łaski.

Módl się za moje dziecko, aby mogło szczęśliwie przyjść na świat i żyć ku chwale Bożej i naszej radości. A mnie wybłagaj siły do znoszenia tego niepokoju i strachu o przyszłość. Uproś mi łaskę pokornego przyjęcia woli Bożej i odczytania właściwego sensu Jego odpowiedzi na moje modlitwy. Amen.

Postaram się nią modlić. Może to specjalnie Bóg mi dał to doświadczenie strachu o dziecko, żebym bardziej o Nim pamiętała i liczyła tylko na Niego. Poprzednimi razami też tak było.

Miałam zgryza, czy o tym tu pisać, czy jeszcze milczeć, ale wbrew strachowi jednak napiszę.  Nadzieja jest silniejsza od lęku. A nasza radość, kiedy dowiedzieliśmy się o nowym dzieciątku jeszcze w sierpniu - nie do opisania. Może za parę miesięcy, na wiosnę, będziemy się tak cieszyć z jego narodzin. Oby.